സാമൂഹിക സ്മരണ
ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞനായ റിച്ചാര്‍ഡ് മൗ തന്റെ റെസ്റ്റ്‌ലെസ് ഫെയ്ത്ത് എന്ന ഗ്രന്ഥത്തില്‍ ഭൂതകാലത്തിന്റെ പാഠങ്ങള്‍ ഓര്‍മ്മിക്കേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു. സോഷ്യോളജിസ്റ്റ് റോബര്‍ട്ട് ബെല്ലയെ ഉദ്ധരിച്ച് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, ''ആരോഗ്യമുള്ള രാഷ്ട്രങ്ങള്‍ ഓര്‍മ്മയുള്ള സമൂഹങ്ങള്‍ ആയിരിക്കണം.'' ബെല്ല ആ തത്ത്വം കുടുംബങ്ങള്‍ പോലുള്ള മറ്റ് സാമൂഹിക ബന്ധങ്ങളിലേക്കും വ്യാപിപ്പിച്ചു. സമൂഹത്തില്‍ ജീവിക്കുന്നതിന്റെ ഒരു പ്രധാന ഭാഗമാണ് ഓര്‍മ്മിക്കല്‍.
സാമൂഹിക സ്മരണയുടെ മൂല്യം തിരുവെഴുത്തുകളും പഠിപ്പിക്കുന്നു. ഈജിപ്തിലെ അടിമത്തത്തില്‍ നിന്ന് അവരെ രക്ഷിക്കാന്‍ ദൈവം ചെയ്ത കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നതിനായി യിസ്രായേല്യര്‍ക്ക് പെസഹാ പെരുന്നാള്‍ നല്‍കി (പുറപ്പാട് 12:1-30 കാണുക). ഇന്നും, ലോകമെമ്പാടുമുള്ള യെഹൂദന്മാര്‍ ഓരോ വസന്തകാലത്തും ആ സമൃദ്ധമായ സാമൂഹിക സ്മരണ വീണ്ടും പുതുക്കുന്നു.
ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളെ സംബന്ധിച്ചും പെസഹയ്ക്ക് വലിയ അര്‍ത്ഥമുണ്ട്, കാരണം പെസഹ എപ്പോഴും മശിഹായുടെ ക്രൂശിലെ പ്രവൃത്തിയിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നു. ക്രൂശിന്റെ തലേരാത്രിയില്‍ പെസഹായുടെ സമയത്താണ് യേശു സ്വന്തം സ്മാരക അത്താഴം സ്ഥാപിച്ചത്. ലൂക്കൊസ് 22:19 രേഖപ്പെടുത്തുന്നു, ''പിന്നെ അപ്പം എടുത്തു വാഴ്ത്തി നുറുക്കി അവര്‍ക്കു കൊടുത്തു: ഇതു നിങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടി
നല്കുന്ന എന്റെ ശരീരം; എന്റെ ഓര്‍മ്മയ്ക്കായി ഇതു ചെയ്യുവിന്‍ എന്നു പറഞ്ഞു..''
തിരുമേശ ആഘോഷിക്കുന്നതിനായി നാം ഒത്തുചേരുമ്പോഴെല്ലാം, ക്രിസ്തു നമ്മെ പാപത്തിന്റെ അടിമത്തത്തില്‍ നിന്ന് രക്ഷിച്ച് നമുക്കു നിത്യജീവന്‍ നല്‍കി എന്നു നാം ഓര്‍മ്മിക്കുന്നു. യേശുവിന്റെ രക്ഷാകരമായ സ്‌നേഹം അവിടുത്തെ ക്രൂശിനെ നാം ഒരുമിച്ച് ഓര്‍മ്മിക്കേണ്ടതാണെന്ന് നമ്മെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കട്ടെ.
ആലാപന വിപ്ലവം
ഒരു വിപ്ലവം ജ്വലിപ്പിക്കാന്‍ എന്താണ് വേണ്ടത്? തോക്കുകള്‍? ബോംബുകള്‍? ഗറില്ലാ യുദ്ധമുറ? 1980-കളുടെ അവസാനത്തിലെ എസ്റ്റോണിയ, പാട്ടുകള്‍ ആണുപയോഗിച്ചത്. ജനങ്ങള്‍ പതിറ്റാണ്ടുകളായി സോവിയറ്റ് അധിനിവേശത്തിന്റെ ഭാരം വഹിച്ചതിനുശേഷം, ദേശസ്‌നേഹഗാനങ്ങള്‍ ആലപിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു പ്രസ്ഥാനം ആരംഭിച്ചു. ഈ ഗാനങ്ങള്‍ ''ആലാപന വിപ്ലവത്തിനു'' ജന്മം നല്‍കി, അതാണ് 1991 ല്‍ എസ്റ്റോണിയന്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതില്‍ പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചത്.
''ഇത് ഒരു അക്രമരഹിത വിപ്ലവമായിരുന്നു, അത് വളരെ അക്രമാസക്തമായ ഒരു അധിനിവേശത്തെ അട്ടിമറിച്ചു,'' പ്രസ്ഥാനത്തെ വിവരിക്കുന്ന ഒരു വെബ്സൈറ്റ് പറയുന്നു. 'എങ്കിലും എസ്റ്റോണിയക്കാര്‍ക്ക് അമ്പതുവര്‍ഷത്തെ സോവിയറ്റ് ഭരണം നിലനില്‍ക്കുമ്പോള്‍ തന്നേ ആലാപനം എല്ലായ്‌പ്പോഴും അവരെ ഒരുമിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പ്രധാന ശക്തിയായിരുന്നു.'
നമ്മുടെ സ്വന്തം പ്രയാസകരമായ സമയങ്ങളെ അതിജീവിക്കുന്നതിനു സഹായിക്കുന്നതിലും സംഗീതത്തിന് ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കാന്‍ കഴിയും. അതുകൊണ്ടാണ് സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങളോട് നാം പെട്ടെന്ന് താദാത്മ്യപ്പെടുന്നത് എന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിക്കുന്നു. ആത്മാവിന്റെ ഇരുണ്ട രാത്രിയിലാണ് സങ്കീര്‍ത്തനക്കാരന്‍ ഇങ്ങനെ പാടിയത്, ''എന്റെ ആത്മാവേ, നീ വിഷാദിച്ച് ഉള്ളില്‍ ഞരങ്ങുന്നതെന്ത്? ദൈവത്തില്‍ പ്രത്യാശ വയ്ക്കുക; അവന്‍ എന്റെ മുഖപ്രകാശരക്ഷയും എന്റെ ദൈവവുമാകുന്നു. എന്നിങ്ങനെ ഞാന്‍ ഇനിയും അവനെ സ്തുതിക്കും'' (സങ്കീര്‍ത്തനം 42:5). അഗാധമായ നിരാശയുടെ ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണ് ആരാധനാ നേതാവായ ആസാഫ് സ്വയം ഇങ്ങനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചത്, ''ദൈവം യിസ്രായേലിന്, നിര്‍മ്മലഹൃദയമുള്ളവര്‍ക്കു തന്നേ, നല്ലവന്‍ ആകുന്നു നിശ്ചയം'' (73: 1).
വെല്ലുവിളികള്‍ നിറഞ്ഞ നമ്മുടെ സമയങ്ങളില്‍, സങ്കീര്‍ത്തനക്കാരോടൊപ്പം നമ്മുടെ ഹൃദയത്തില്‍ ഒരു ആലാപന വിപ്ലവത്തില്‍ നമുക്കും പങ്കുചേരാം. അത്തരമൊരു വിപ്ലവം, ദൈവത്തിന്റെ വലിയ സ്‌നേഹത്തിലും വിശ്വസ്തതയിലും ഉള്ള വിശ്വാസത്താല്‍ പ്രചോദിപ്പിക്കപ്പെട്ട ആത്മവിശ്വാസത്താല്‍ നമ്മിലുള്ള നിരാശയുടെയും ആശയക്കുഴപ്പത്തിന്റെയും ആധിപത്യത്തെ കീഴടക്കും.
അതിശയകരമായ കഴിവ്
ഞങ്ങളുടെ കോളേജ് സംഗീത ഗ്രൂപ്പിന്റെ നേതാവ് ഗ്രൂപ്പിനെ നയിക്കുകയും അതേ സമയം പിയാനോയില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചേരുകയും വൈദഗ്ധ്യത്തോടെ ആ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള്‍ സന്തുലനപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. ഒരു കച്ചേരിയുടെ അവസാനത്തില്‍, അദ്ദേഹം പ്രത്യേകിച്ച് ക്ഷീണിതനായി കാണപ്പെട്ടതിനാല്‍ ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തോട് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പമുണ്ടോ എന്നു ചോദിച്ചു. അദ്ദേഹം പ്രതികരിച്ചു, ''എനിക്ക് മുമ്പ് ഇത് ചെയ്യേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല.'' തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചു. ''പിയാനോ ട്യൂണ്‍ ചെയ്യാഞ്ഞതിനാല്‍ എനിക്ക് രണ്ട് വ്യത്യസ്ത കീകളിലായി ആദ്യാവസാനം വായിക്കേണ്ടി വന്നു - എന്റെ ഇടത് കൈ ഒരു കീയിലും വലതു കൈ മറ്റൊന്നിലും എന്ന നിലയില്‍!'' അദ്ദേഹം പ്രകടിപ്പിച്ച അമ്പരപ്പിക്കുന്ന വൈദഗ്ദ്ധ്യം എന്നെ ആകര്‍ഷിച്ചു, അത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് കഴിവുള്ളവരായി മനുഷ്യരെ സൃഷ്ടിക്കുന്നവനെ ഞാന്‍ അത്ഭുതത്തോടെ സ്മരിച്ചു.
ദാവീദ് രാജാവ് ഇതിലും വലിയ ആശ്ചര്യബോധം പ്രകടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു, ''ഭയങ്കരവും അതിശയവുമായി എന്നെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുകയാല്‍ ഞാന്‍ നിനക്കു സ്തോത്രം ചെയ്യുന്നു. നിന്റെ പ്രവൃത്തികള്‍ അത്ഭുതകരമാകുന്നു; അത് എന്റെ ഉള്ളം നല്ലവണ്ണം അറിയുന്നു' (സങ്കീര്‍ത്തനം 139:14). ആളുകളുടെ കഴിവുകളിലോ പ്രകൃതിയുടെ അത്ഭുതങ്ങളിലോ ആകട്ടെ, സൃഷ്ടിയുടെ അത്ഭുതങ്ങള്‍ നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാവിന്റെ മഹിമയിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നു.
ഒരു ദിവസം, നാം ദൈവസന്നിധിയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍, എല്ലാ തലമുറകളിലുമുള്ള ആളുകള്‍ ഈ വാക്കുകളോടെ അവനെ ആരാധിക്കും, ''കര്‍ത്താവേ, നീ സര്‍വ്വവും സൃഷ്ടിച്ചവനും എല്ലാം നിന്റെ ഇഷ്ടം ഹേതുവാല്‍ ഉണ്ടായതും
സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതും ആകയാല്‍ മഹത്ത്വവും ബഹുമാനവും ശക്തിയും കൈക്കൊള്‍വാന്‍ യോഗ്യന്‍' (വെളിപ്പാട് 4:11). ദൈവം നമുക്ക് നല്കുന്ന അത്ഭുതകരമായ കഴിവുകളും ദൈവം സൃഷ്ടിച്ച മഹത്തായ സൗന്ദര്യവും അവനെ ആരാധിക്കുന്നതിനുള്ള ധാരാളം കാരണങ്ങളാണ്.
അപ്രതീക്ഷിത മാറ്റം
1943 ജനുവരിയില്‍, അമേരിക്കയിലെ സൗത്ത് ഡക്കോട്ടയില്‍ ഊഷ്മളമായ കാറ്റ് വീശുകയും അന്തരീക്ഷ താപനില -4 ഡിഗ്രി ഫാരന്‍ഹീറ്റില്‍നിന്ന് 45 ഡിഗ്രി ഫാരന്‍ഹീറ്റിലേക്ക് (-20 ഡിഗ്രി സെഷ്യല്‍സില്‍ നിന്ന് 7 ഡിഗ്രി സെഷ്യല്‍സിലേക്ക്) വരെ വേഗത്തില്‍ ഉയരുകയും ചെയ്തു. ഈ കടുത്ത കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനം - 49 ഡിഗ്രിയുടെ വ്യത്യാസം - സംഭവിച്ചത് കേവലം രണ്ടു മിനിറ്റിനുള്ളിലാണ്. ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറിനുള്ളില്‍ യുഎസ്എയില്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയ ഏറ്റവും വലിയ താപനില മാറ്റം അവിശ്വസനീയമായ 103 ഡിഗ്രിയാണ്! 1972 ജനുവരി 15 ന് മൊണ്ടാനയിലെ ലോമയില്‍ താപനില -54 ഡിഗ്രി ഫാരന്‍ഹീറ്റില്‍നിന്ന് 49 ഡിഗ്രി ഫാരന്‍ഹീറ്റിലേക്ക് (-48 ഡിഗ്രി സെഷ്യല്‍സില്‍ നിന്ന് 9 ഡിഗ്രി സെഷ്യല്‍സിലേക്ക്) ഉയര്‍ന്നു.
എന്നിരുന്നാലും, പെട്ടെന്നുള്ള മാറ്റം കേവലം ഒരു കാലാവസ്ഥാ പ്രതിഭാസമല്ല. ഇത് ചിലപ്പോള്‍ ജീവിതത്തിന്റെയും സ്വഭാവമാണ്. യാക്കോബ് നമ്മെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു, ''ഇന്നോ നാളെയോ ഞങ്ങള്‍ ഇന്ന പട്ടണത്തില്‍ പോയി അവിടെ ഒരാണ്ടു കഴിച്ചു വ്യാപാരം ചെയ്തു ലാഭം ഉണ്ടാക്കും എന്നു പറയുന്നവരേ, കേള്‍ക്കുവിന്‍;
നാളെത്തേതു നിങ്ങള്‍ അറിയുന്നില്ലല്ലോ; നിങ്ങളുടെ ജീവന് എങ്ങനെയുള്ളത്? അല്പനേരത്തേക്കു
കാണുന്നതും പിന്നെ മറഞ്ഞുപോകുന്നതുമായ ആവിയല്ലോ'' (4: 13-14). ഒരു അപ്രതീക്ഷിത നഷ്ടം. ഒരു അതിശയകരമായ രോഗനിര്‍ണയം. ഒരു സാമ്പത്തിക തകര്‍ച്ച. പെട്ടെന്നുള്ള മാറ്റങ്ങള്‍.
പ്രവചനാതീതമായ നിരവധി ഘടകങ്ങളുള്ള ഒരു യാത്രയാണ് ജീവിതം. അതുകൊണ്ടാണ് സര്‍വശക്തനെ കണക്കിലെടുക്കാത്ത ''വമ്പു പറയുന്ന'' (വാ. 16) തില്‍ നിന്ന് മാറാന്‍ യാക്കോബ് മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുന്നത്. അദ്ദേഹം നമ്മെ ഉപദേശിക്കുന്നതുപോലെ, ''കര്‍ത്താവിന് ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ ജീവിച്ചിരുന്ന് ഇന്നിന്നതു ചെയ്യും എന്നല്ലയോ പറയേണ്ടത്'' (വാ. 15). നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ സംഭവങ്ങള്‍ അനിശ്ചിതത്വത്തിലായിരിക്കാം, പക്ഷേ ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ്: ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ അപ്രതീക്ഷിത നിമിഷങ്ങളിലും നമ്മുടെ ദൈവം ഒരിക്കലും നമ്മെ ഉപേക്ഷിക്കുകയില്ല. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുടനീളം സ്ഥിരതയുള്ളവനാണ് അവന്‍.
ചുഴലിക്കാറ്റിനെ പിന്തുടരുക
ചുഴലിക്കാറ്റിനെ പിന്തുടരുക എന്നത് കല്‍ക്കട്ടയിലും സമീപ പ്രദേശങ്ങളിലുമുള്ള കാലാവസ്ഥാ തല്‍പരരുടെ ഹോബിയാണ്; അവയുടെ സഞ്ചാരപഥം മനസ്സിലാക്കുന്നതിനും മിന്നലുകളുടെയും തുടര്‍ന്നുള്ള അവസ്ഥയുടെയും ചിത്രങ്ങള്‍ പകര്‍ത്തുന്നതിനുമായി അവയെക്കുറിച്ചു പഠിക്കാനാണ് അവരിതു ചെയ്യുന്നത്. ഞങ്ങളില്‍ മിക്കവരും അപകടകരമായ കാലാവസ്ഥയില്‍ അവയില്‍ ചെന്നു ചാടുന്നതില്‍ നിന്നും വിമുഖരാണെങ്കിലും ഈ വിനോദ തല്‍പ്പരരില്‍ ചിലര്‍ വിവിധ നഗരങ്ങളില്‍ സോഷ്യല്‍ മീഡിയാ ഗ്രൂപ്പുകള്‍ ഉണ്ടാക്കി ഒരുമിച്ചു കൂടി ചുഴലിക്കാറ്റിനെ പിന്തുടരുക പതിവാണ്.
എന്നിരുന്നാലും എന്റെ അനുഭവത്തില്‍, ജീവിതത്തില്‍ ഞാന്‍ ചുഴലിക്കാറ്റിനെ പിന്‍തുടരേണ്ട കാര്യമില്ല-അവ എന്നെ പിന്തുടരുകയാണ്. ആ അനുഭവം കൊടുങ്കാറ്റില്‍ അകപ്പെട്ട നാവികരുടെ അനുഭവം വിവരിക്കുന്ന സങ്കീര്‍ത്തനം 107 ല്‍ പ്രതിഫലിക്കുന്നു. അവര്‍ തങ്ങളുടെ തെറ്റായ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളുടെ ഭവിഷ്യത്തുകളാല്‍ ഓടിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു, എങ്കിലും സങ്കീര്‍ത്തനക്കാരന്‍ പറയുന്നു, 'അവര്‍ തങ്ങളുടെ കഷ്ടതയില്‍ യഹോവയോടു നിലവിളിച്ചു; അവന്‍ അവരെ അവരുടെ ഞെരുക്കങ്ങളില്‍ നിന്നു വിടുവിച്ചു. അവന്‍ കൊടുങ്കാറ്റിനെ ശാന്തമാക്കി; തിരമാലകള്‍ അടങ്ങി. ശാന്തത വന്നതുകൊണ്ട് അവര്‍ സന്തോഷിച്ചു; അവര്‍ ആഗ്രഹിച്ച തുറമുഖത്ത് അവന്‍ അവരെ എത്തിച്ചു'' (സങ്കീര്‍ത്തനം 107:28-30).
ജീവിതത്തിലെ കൊടുങ്കാറ്റുകള്‍ നമ്മുടെ തന്നെ സൃഷ്ടിയായാലും അല്ലെങ്കില്‍ തകര്‍ന്ന ഒരു ലോകത്തില്‍ പാര്‍ക്കുന്നതിന്റെ അനന്തരഫലമായാലും നമ്മുടെ പിതാവ് വലിയവനാണ്. കൊടുങ്കാറ്റുകള്‍ നമ്മെ പിന്തുടരുമ്പോള്‍, അവയെ ശാന്തമാക്കുവാന്‍ -നമ്മുടെ ഉള്ളിലെ കൊടുങ്കാറ്റിനെ ശാന്തമാക്കുവാനും - അവനു മാത്രമേ കഴിയൂ.
കൃതജ്ഞതാ മനോഭാവം
അമേരിക്കയിലെ എന്റെ സംസ്ഥാനത്ത് ശൈത്യകാലം ക്രൂരമാണ് - പൂജ്യം ഡിഗ്രിയില്‍ താഴെയുള്ള ഊഷ്മാവും അവസാനിക്കാത്ത മഞ്ഞുവീഴ്ചയും. അതികഠിനമായ തണുപ്പുള്ള ഒരു ദിവസം, ആയിരാമത്തെ തവണ എന്നു പറയാവുന്ന രീതിയില്‍ ഞാന്‍ മഞ്ഞു നീക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍, ഞങ്ങളുടെ പോസ്റ്റുമാന്‍ കുശലം അന്വേഷിക്കുവാന്‍ തിരിഞ്ഞു നിന്നു. എനിക്കു ശൈത്യകാലം ഇഷ്ടമല്ലെന്നും കഠിനമായ മഞ്ഞു കാരണം വലഞ്ഞിരിക്കുന്നുവെന്നും ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഈ കഠിനമായ കാലാവസ്ഥയില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജോലി പ്രയാസകരമായിരിക്കുമല്ലോ എന്നു കൂടി ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതികരണം ഇപ്രകാരമായിരുന്നു, ''യാ, പക്ഷേ എനിക്ക് ഒരു ജോലിയെങ്കിലും ഉണ്ടല്ലോ. അതില്ലാത്ത ധാരാളം ആളുകളുണ്ട്. ജോലി ചെയ്യാന്‍ കഴിയുന്നതില്‍ ഞാന്‍ നന്ദിയുള്ളവനാണ്.'
അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതജ്ഞതാ മനോഭാവത്തില്‍ നിന്ന് എനിക്ക് ഒരു ബോധ്യം ലഭിച്ചു എന്നു ഞാന്‍ സമ്മതിക്കുന്നു. സാഹചര്യങ്ങള്‍ സന്തോഷകരമല്ലാതിരിക്കുമ്പോള്‍ നമുക്കു നന്ദി പറയാന്‍ കാരണങ്ങളുള്ള നിരവധി കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് എത്രയെളുപ്പമാണ് നം മറന്നുപോകുന്നത്.
കൊലൊസ്യയിലുള്ള ക്രിസ്തുശിഷ്യന്മാരോട് പൗലൊസ് പറഞ്ഞു, 'ക്രിസ്തുവിന്റെ സമാധാനം നിങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളില്‍ വാഴട്ടെ; അതിനാലല്ലോ നിങ്ങള്‍ ഏകശരീരമായി വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്; നന്ദിയുള്ളവരായും ഇരിപ്പിന്‍'' (കൊലൊസ്യര്‍ 3:15). തെസ്സലൊനീക്യര്‍ക്ക് അവന്‍ എഴുതി, 'എല്ലാറ്റിനും സ്തോത്രം ചെയ്യുവിന്‍;
ഇതല്ലോ നിങ്ങളെക്കുറിച്ചു ക്രിസ്തുയേശുവില്‍ ദൈവേഷ്ടം'' (1 തെസ്സലൊനീക്യര്‍ 5:17-18).
യഥാര്‍ത്ഥമായ പോരാട്ടങ്ങളുടെയും വേദനയുടെയും സമയങ്ങളില്‍ പോലും നമുക്കു ദൈവത്തിന്റെ സമാധാനം അറിയുവാനും അതു നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെ വാഴുന്നതിന് അനുവദിക്കുവാനും കഴിയും. ആ സമാധാനത്തില്‍, ക്രിസ്തുവിലൂടെ നമുക്കു ലഭ്യമായിരിക്കുന്ന എല്ലാറ്റിനെയുംകുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകള്‍ കണ്ടെത്തുവാനും നമുക്കു കഴിയും. അതിന് സത്യമായും നന്ദിയുള്ളവരാകാന്‍ നമുക്കു കഴിയും.
ഒരുവന്റെ അംഗീകാരം
ഇതിഹാസ സംഗീതജ്ഞനായ ഗിസെപ്പി വെര്‍ഡി (1813-1901) ബാലനായിരുന്നപ്പോള്‍, അംഗീകാരത്തിനുള്ള ദാഹം അവനെ വിജയത്തിലേക്കു നയിച്ചു. വാരന്‍ വിയേഴ്‌സ്ബി അദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ചെഴുതി: 'വെര്‍ഡി ഫ്‌ളോറന്‍സില്‍ വെച്ച് തന്റെ ആദ്യത്തെ ഓപ്പറാ നിര്‍മ്മിച്ചപ്പോള്‍, അദ്ദേഹം ഏകനായി നിഴലില്‍ മറഞ്ഞുനിന്നുകൊണ്ട് സദസ്സിലുള്ള ഒരു മനുഷ്യന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു-മഹാനായ റോസ്സിനിയുടെ മുഖത്തേക്ക്. ഹാളിലുള്ള ആളുകള്‍ തന്നെ അഭിനന്ദിക്കുന്നോ ആരവം മുഴക്കുന്നോ എന്നത് വെര്‍ഡിക്കു വിഷയമായിരുന്നില്ല; അദ്ദേഹത്തിനാകെ വേണ്ടിയിരുന്നത് മഹാനായ സംഗീതജ്ഞനില്‍ നിന്ന് അംഗീകാരത്തിന്റെ ഒരു പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു.'
ആരുടെ അംഗീകാരമാണു നാം തേടുന്നത്? മാതാപിതാക്കളുടെ? തൊഴിലുടമയുടെ? സ്‌നേഹഭാജനത്തിന്റെ? പൗലൊസിനെ സംബന്ധിച്ച് ഒരൊറ്റ ഉത്തരമേ ഉള്ളു. അവനെഴുതി, 'ഞങ്ങള്‍ മനുഷ്യരെയല്ല ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയം ശോധന ചെയ്യുന്ന ദൈവത്തെ അത്രേ പ്രസാദിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു സംസാരിക്കുന്നത്' (1 തെസ്സലൊനീക്യര്‍ 2:4).
ദൈവത്തിന്റെ അംഗീകാരം തേടുക എന്നാല്‍ എന്താണര്‍ത്ഥം? കുറഞ്ഞപക്ഷം അതില്‍ രണ്ടു കാര്യങ്ങള്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു: മറ്റുള്ളവരുടെ കൈയടി നേടാനുള്ള ആഗ്രഹത്തില്‍ നിന്നു മാറി, നമ്മെ സ്‌നേഹിക്കുകയും തന്നെത്താന്‍ നമുക്കു വേണ്ടി നല്‍കുകയും ചെയ്ത ക്രിസ്തുവിനോട് നമ്മെ കൂടുതല്‍ തുല്യരാക്കുന്നതിന് പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ അനുവദിക്കുക. നമ്മിലും നമ്മിലൂടെയുമുള്ള അവന്റെ സമ്പൂര്‍ണ്ണ ഉദ്ദേശ്യത്തിന് നാം ഏല്പിച്ചുകൊടുക്കുമ്പോള്‍, നാം ഏറ്റവും വിലമതിക്കുന്ന ഒരുവന്റെ അംഗീകാരത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി നാം അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു ദിവസം നമുക്കു പ്രതീക്ഷിക്കാം.
ഉരുക്കും വെല്‍വെറ്റും
കവി കാള്‍ സാന്‍ഡ്ബര്‍ഗ്, മുന്‍ അമേരിക്കന്‍ പ്രസിഡന്റ് എബ്രഹാം ലിങ്കണെക്കുറിച്ച് ഇപ്രകാരം എഴുതി: 'തന്റെ ഹൃദയത്തിലും മനസ്സിലും ഭയാനകമായ കൊടുങ്കാറ്റിന്റെയും വിവരണാതീതവും സമ്പൂര്‍ണ്ണവുമായ സമാധാനത്തിന്റെയും വൈരുദ്ധ്യം വഹിക്കുന്ന, ഒരേസമയം ഉരുക്കും വെല്‍വെറ്റുമായിരിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യന്‍ മനുഷ്യചരിത്രത്തില്‍ അപൂര്‍വ്വമായി മാത്രമേ ഭൂമിയില്‍ പിറക്കാറുള്ളു.' 'ഉരുക്കും വെല്‍വെറ്റും' എന്നത് എപ്രകാരമാണ് ലിങ്കണ്‍ തന്റെ പദവിയും സ്വാതന്ത്ര്യം ആഗ്രഹിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ വാഞ്ഛയും സന്തുലനപ്പെടുത്തിയിരുന്നത് എന്നു വിവരിക്കുന്നു.
എക്കാലത്തെയും ചരിത്രത്തില്‍ ഒരു മനുഷ്യന്‍ മാത്രമേ ശക്തിയും മൃദുത്വവും, അധികാരവും മനസ്സലിവും സന്തുലനപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളു. ആ മനുഷ്യന്‍ യേശുക്രിസ്തു ആണ്. യോഹന്നാന്‍ 8 ല്‍, കുറ്റക്കാരിയായ ഒരു സ്ത്രീക്ക് ശിക്ഷ വിധിക്കാനുള്ള ആവശ്യവുമായി മതനേതാക്കന്മാര്‍ വന്നപ്പോള്‍, യേശു ഒരേസമയം ഉരുക്കും വെല്‍വെറ്റും പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചു. രക്തദാഹികളായ പുരുഷാരത്തിന്റെ ആവശ്യത്തെ ചെറുത്തുനില്‍ക്കുകയും അവരുടെ വിമര്‍ശനക്കണ്ണുകളെ അവരിലേക്കു തന്നെ തിരിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് അവന്‍ ഉരുക്ക് പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചു. അവന്‍ അവരോടു പറഞ്ഞു, 'നിങ്ങളില്‍ പാപമില്ലാത്തവന്‍ അവളെ ഒന്നാമത് കല്ലെറിയട്ടെ' (വാ. 7). എന്നിട്ട് 'ഞാനും നിനക്കു ശിക്ഷ വിധിക്കുന്നില്ല: പോകുക, ഇനി പാപം ചെയ്യരുത്' (വാ. 11) എന്നു സ്ത്രീയോടു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്‍ വെല്‍വെറ്റിനു മാതൃക കാണിച്ചു.
മറ്റുള്ളവരോടുള്ള നമ്മുടെ പ്രതികരണത്തില്‍ അവന്റെ 'ഉരുക്കും വെല്‍വെറ്റും' പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നത്, നമ്മെ യേശുവിനു സദൃശ്യരാക്കാനുള്ള പിതാവിന്റെ പ്രവൃത്തിയെ വെളിപ്പെടുത്തും. അങ്ങനെ കരുണയുടെ വെല്‍വെറ്റിനും നീതിയുടെ ഉരുക്കിനും വാഞ്ഛിക്കുന്ന ലോകത്തിന് അവന്റെ ഹൃദയം കാണിച്ചുകൊടുക്കുവാന്‍ നമുക്കു കഴിയും.
ചെറുതായി തോന്നുക
ഡേവിഡ് ലീനിന്റെ ലോറന്‍സ് ഓഫ് അറേബ്യയെ എക്കാലത്തെയും ഏറ്റവും മികച്ച സിനിമകളിലൊന്നായി അനേക സിനിമാ നിരൂപകരും കരുതുന്നുണ്ട്. അതിലെ അന്തമില്ലാത്ത അറേബ്യന്‍ മരുഭൂമിയുടെ കാഴ്ചയിലൂടെ അത് അക്കാദമി അവാര്‍ഡ് ജേതാവായ സ്റ്റീവന്‍ സ്പില്‍ബര്‍ഗ് ഉള്‍പ്പെടെ സിനിമാ നിര്‍മ്മാതാക്കളുടെ ഒരു തലമുറയെ സ്വാധീനിച്ചു. 'ഞാന്‍ ലോറന്‍സ് ആദ്യമായി കണ്ടപ്പോള്‍ അതെന്നെ പ്രചോദിപ്പിച്ചു,' സ്പില്‍ബര്‍ഗ് പറഞ്ഞു. 'അതെന്നെ ഞാന്‍ ചെറുതാണെന്നു തോന്നിപ്പിച്ചു. അതിപ്പോഴും എന്നെ ചെറുതാണെന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്നു. അതാണ് അതിന്റെ മഹത്വത്തിന്റെ ഒരു അളവ്.'
എന്നെ ചെറുതാണെന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്നത് സൃഷ്ടിയുടെ വിശാലതയാണ്-ഞാന്‍ സമുദ്രത്തെ നോക്കുമ്പോള്‍, കോടാനുകോടി നക്ഷത്രങ്ങള്‍ മിന്നുന്ന രാത്രിയിലെ ആകാശത്തെ നോക്കുമ്പോള്‍. സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പ്രപഞ്ചം ഇത്ര വിശാലമാണെങ്കില്‍, ഉണ്ടാകട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞ് അവയെ ഉണ്ടാക്കിയ സ്രഷ്ടാവ് എത്രയധികം വലിയവനായിരിക്കും!
ദൈവത്തിന്റെ വലിപ്പവും നമ്മുടെ നിസ്സാരത്വവും ദാവീദിന്റെ വാക്കുകളില്‍ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു, 'മര്‍ത്യനെ നീ ഓര്‍ക്കേണ്ടതിന് അവവന്‍ എന്ത്? മനുഷ്യപുത്രനെ സന്ദര്‍ശിക്കേണ്ടതിന് അവന്‍ എന്തു മാത്രം?' (സങ്കീര്‍ത്തനം 8:4). എന്നാല്‍ യേശു നമ്മെ ഉറപ്പിക്കുന്നത്, 'ആകാശത്തിലെ പറവകളെ നോക്കുവിന്‍; അവ വിതയ്ക്കുന്നില്ല, കൊയ്യുന്നില്ല; കളപ്പുരയില്‍ കൂട്ടിവയ്ക്കുന്നതുമില്ല; എങ്കിലും സ്വര്‍ഗ്ഗസ്ഥനായ നിങ്ങളുടെ പിതാവ് അവയെ പുലര്‍ത്തുന്നു; അവയെക്കാള്‍ നിങ്ങള്‍ ഏറ്റവും വിശേഷതയുള്ളവരല്ലയോ?' (മത്തായി 6:26).
ഞാന്‍ ചെറുതും നിസ്സാരനും എന്നെനിക്കു തോന്നിയേക്കാം, പക്ഷേ എന്റെ പിതാവിന്റെ കണ്ണില്‍ എനിക്ക് വലിയ വിലയുണ്ട്-ഞാന്‍ ക്രൂശിലേക്ക് ഓരോ പ്രാവശ്യവും നോക്കുമ്പോള്‍ തെളിയിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു വില. അവനുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയിലേക്ക് യഥാസ്ഥാനപ്പെടുത്തുന്നതിന് അവന്‍ കൊടുക്കുവാന്‍ തയ്യാറായ വില, അവന്‍ എന്നെ എത്രമാത്രം വിലമതിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ തെളിവാണ്.
സ്‌നേഹത്തിനോ അഥവാ പണത്തിനോ
ഐറിസ് കവി ഒസ്‌കാര്‍ വൈല്‍ഡ് പറഞ്ഞു, 'ഞാന്‍ ചെറുപ്പമായിരുന്നപ്പോള്‍ പണമാണ് ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാന വസ്തുവെന്നു ചിന്തിച്ചു; ഇപ്പോള്‍ പ്രായമായപ്പോള്‍ അതുതന്നെയാണെന്നു ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കി.' അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായം അല്പം അതിശയോക്തിപരമാണ്. നാല്‍പ്പത്തിയാറു വയസ്സുവരെയേ അദ്ദേഹം ജീവിച്ചുള്ളു, അതിനാല്‍ അദ്ദേഹത്തിനു 'പ്രായം' ആയിരുന്നില്ല. ജീവിതം പണത്തെ ചുറ്റിയുള്ളതല്ല എന്നു വൈല്‍ഡ് മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു.
പണം താല്‍ക്കാലികമാണ്; അതും വരികയും പോകുകയും ചെയ്യും. അതിനാല്‍ ജീവിതം പണത്തെക്കാളും അതുകൊണ്ടു വാങ്ങാന്‍ കഴിയുന്നവയെക്കാളുമുപരി ഒന്നാണ്. തന്റെ തലമുറയിലെ ജനത്തെ - ധനവാന്മാരെയും ദരിദ്രരെയും ഒരുപോലെ - മൂല്യ സംവിധാനത്തെ അഴിച്ചുപണിയാന്‍ യേശു വെല്ലുവിളിച്ചു. ലൂക്കൊസ് 12:15 ല്‍ യേശു പറഞ്ഞു, 'സകല ദ്രവ്യാഗ്രഹവും സൂക്ഷിച്ച് ഒഴിഞ്ഞുകൊള്‍വിന്‍; ഒരുത്തനു സമൃദ്ധി ഉണ്ടായാലും അവന്റെ വസ്തുവകയല്ല അവന്റെ ജീവന് ആധാരമായിരിക്കുന്നത്.' നമ്മുടെ സംസ്‌കാരത്തില്‍, എവിടെ കൂടുതല്‍, പുതിയത്, മികച്ചത് എന്നിവയുടെമേല്‍ ശ്രദ്ധ വയ്ക്കുന്നുവോ, അവിടെ, സംതൃപ്തി സംബന്ധിച്ചും പണവും സമ്പാദ്യങ്ങളും സംബന്ധിച്ചുമുള്ള നമ്മുടെ കാഴ്ചപ്പാടു സംബന്ധിച്ചു ചിലതു പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
യേശുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ ഒരു ധനിക പ്രമാണി ദുഃഖിച്ചു മടങ്ങിപ്പോയി, കാരണം അവന്റെ സമ്പത്ത് നഷ്ടപ്പെടുത്താന്‍ അവനു മനസ്സില്ലായിരുന്നു (ലൂക്കൊസ് 18:18-25 കാണുക). എന്നാല്‍ ചുങ്കം പിരിവുകാരനായ സക്കായി തന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവനും ചിലവഴിച്ചു സമ്പാദിച്ച ധനത്തിന്റെ ഏറിയ പങ്കും നഷ്ടപ്പെടുത്താന്‍ തയ്യാറായി (ലൂക്കൊസ് 19:8). ക്രിസ്തുവിന്റെ മനസ്സിനെ ആശ്ലേഷിക്കുന്നതിലാണ് വ്യത്യാസം നിലകൊള്ളുന്നത്. അവന്റെ കൃപയില്‍ നമുക്ക് നമ്മുടെ സമ്പത്തിനെ സംബന്ധിച്ച് ആരോഗ്യകരമായ ഒരു കാഴ്ചപ്പാട് നിലനിര്‍ത്താന്‍ കഴിയും - അവ നമ്മെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തുന്ന വസ്തുക്കളായി മാറുകയില്ല.